
VÉRTIGO
El tiempo avanza. Ves imágenes pasar por delante de tus ojos. Contenido nuevo publicado cada día, cada hora, cada segundo... Cada segundo que pasa y tú no creas nada nuevo, nada que el público quiera ver... Pierdes el tiempo (o eso dicen). No sigues el ritmo. Y entonces te encuentras ahí, rodeada de todos esos pensamientos negativos que tú misma te has creado y que han surgido por querer ver en ti lo que los demás son. Y el tiempo, tu tiempo, se convierte en tu mayor enemigo, porque no corre, sino vuela. Avanza con fuerza. Ya no es ese granito de arena que se transforma en montaña, es más bien la ola que arrasa con todo lo que hay delante. Y es entonces cuando te das cuenta que eres tú quién se está ahogando en tu propio tiempo, convirtiéndote en su esclava.Y eres tú quien puede manejarlo a tu favor para cambiar eso que tanto vértigo te da en una manera de recuperar todo aquello que creías perdido.
[EUSK.]
Denbora aurrera doa. Zure begien aurretik pasatzen ikusten dituzu irudiak. Eduki berria argitaratu da egunero, orduro, segundoro... Gertatzen den segundo bakoitzean, eta zuk ez duzu ezer berririk sortzen, ikusleek ikusi nahi duten ezer... Denbora galtzen duzu (edo hori esaten dute). Ez jarraitu erritmoa. Eta orduan hor zaude, zeure buruari sortu dizkiozun pentsamendu negatibo guztiez inguratuta, zugan besteak zer diren ikusi nahi izateagatik sortu direnak. Eta denbora, zure denbora, zure etsairik handiena bihurtzen da, ez baitu korrika egiten, hegan baizik. Aurrera. Jada ez da mendi bihurtzen den hareazko aletxo hori, aurrean dagoen guztiarekin arraskatzen den olatua baizik. Eta orduan konturatzen zara zeu zarela zure garaian itotzen ari dena, zure esklabo bihurtuz. Eta zeu zara zure alde erabil dezakezuna bertigoa ematen dizun hori aldatzeko, eta horrek galduta uste zenuen guztia berreskuratzeko modu bat ematen dizu.
INSTAGRAM: @icarrasco_art
FACEBOOK: https://www.facebook.com/icarrascoart/
Pedazo texto Itziar! Con mucha razón
Eskerrik asko Uxue!🤗